5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών. Καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία. Ο δάσκαλος, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα που διδάσκει, εκτελεί μία εργασία, που πολλοί θεωρούν λειτούργημα, με πολλές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες.
5 Εκπαιδευτικοί του Homo Educandus Αγωγή, στέλνουν το δικό τους μήνυμα.
✍️Μανώλης Κωνσταντίνος, Φιλόλογος
«Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θα ‘ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο.» Αυτά και άλλα πολλά έγραφε ο Δ. Λιαντίνης στα «Ελληνικά» το μακρινό 1992, προσπαθώντας να αναδείξει αλλά και να υπενθυμίσει την ξεχωριστή αξία του δασκάλου, η οποία, δυστυχώς, από τότε ήδη είχε αρχίσει να φθίνει, τουλάχιστον στη συνείδηση πολλών. Διαχρονικά, ο ρόλος του δασκάλου θεωρείται βαρυσήμαντος αλλά και πολυσύνθετος, καθότι είναι εκείνος που λειτουργεί ως μπροστάρης και αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να καθοδηγήσει τα παιδιά ανάμεσα στον κυκεώνα των πληροφοριών και να τα καλλιεργήσει όχι μόνον πνευματικά αλλά και ηθικά. Καλείται να δει με ενσυναίσθηση μέσα στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές και να τις φωτίσει με τις αξίες και τα ιδανικά του παρελθόντος, που κατά πολύ τα έχουμε απολέσει στη σύγχρονη εποχή. Αυτός είναι, λοιπόν, και πάντα θα είναι ο δάσκαλος : ο θεμέλιος λίθος κάθε ανθρώπινης κοινωνίας.
✍️ Μαρία Καρατζάογλου, Φιλόλογος
Εάν μπορούσε κανείς να παραλληλίσει την παιδεία με την όραση, εκείνος που μας μαθαίνει να βλέπουμε πραγματικά είναι ο εκπαιδευτικός. Χάρη σε αυτόν, τα παιδιά μπορούν να εμπιστευτούν, να οραματιστούν, να θέσουν στόχους. Είναι εκείνος ο οποίος δεν θα εστιάσει στα αρνητικά χαρακτηριστικά του μαθητή αλλά θα αναδείξει τα θετικά. Είναι εκείνος που θα δώσει την πιο σωστή συμβουλή, την κατάλληλη στιγμή, θα προωθήσει το διάλογο και θα επιδιώξει την συνεργασία. Δημιουργεί ένα κλίμα αποδοχής για όλους, μαθαίνοντας ταυτόχρονα στα παιδιά, πως πρέπει να σέβονται το διαφορετικό. Είναι ικανός να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση. Θα εμπνεύσει και θα απαλλάξει τον μαθητή από τις ανασφάλειες και τους φόβους του, προωθώντας τον, στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού του!
✍️Αγγελική Λατανιώτη, Φιλόλογος
Αναμφισβήτητα, η παιδεία είναι αυτή που νοηματοδοτεί κάθε πλευρά της ζωής του ανθρώπου, αυτή που συντηρεί τις αξίες και τα ιδανικά, αυτή που προσπαθεί να αντισταθεί σθεναρά σε κάθε προσπάθεια παρακμής και φθοράς που προωθεί το υλιστικό πλαίσιο ζωής και δράσης, αυτή που μπορεί ακόμα να μας χαρακτηρίζει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Η παιδεία χωρίς τον εκπαιδευτικό δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτελέσει τον στόχο της. Και κάπως έτσι καταλήγουμε να κάνουμε λόγο για το λειτούργημα του εκπαιδευτικού…
Ο εκπαιδευτικός φωτίζει τους μαθητές του, προωθεί τη γνώση, βοηθά τον καθένα να αναδείξει τις κλίσεις και τα ταλέντα του και να εξελιχθεί βάσει αυτών. Αν, βέβαια, κάποιος σταθεί μόνο σ’ αυτά , ίσως να μη συνειδητοποιήσει ποτέ την πραγματική του αξία. Μετά το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του κάθε παιδιού, ο δάσκαλος είναι αυτός που νοιάζεται και ταυτόχρονα κοπιάζει για την ηθική και πνευματική εξέλιξή του. Είναι αυτός που επιθυμεί να βάλει το δικό του λιθαράκι πρώτα στη δημιουργία ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Αυτός που ως στόχο του θέτει το εξής : αφού με τα βήματά του δείξει τον δρόμο στους μαθητές του, έπειτα οι ίδιοι να φτάσουν ακόμα πιο μακριά, χαράσσοντας τη δική τους πορεία, ανοίγοντας νέες διόδους. Κι αυτός από μακριά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να θαυμάζει την πορεία αυτή και να νιώθει περήφανος που στάθηκε αρωγός σε αυτή τη διαδρομή.
Ονειρεύεται, αγωνιά, ανησυχεί, εμψυχώνει, οργανώνει, κατανοεί, συμβουλεύει, αγαπά, δημιουργεί…
✍️Γιαννόπουλος Ιωάννης, Κοινωνιολόγος
Ο καλλιτέχνης, ανεξαρτήτως αντικειμένου, ξεδιπλώνει όλη του την τέχνη προκειμένου να επιτύχει ένα εξαιρετικό, αρμονικό και καλαίσθητο αποτέλεσμα. Έτσι και ο εκπαιδευτικός χρησιμοποιεί όλες του τις ικανότητες προκειμένου να κοινωνικοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη νέα γενιά. Να μεταλαμπαδεύσει γνώσεις, να εμφυσήσει υψηλά ιδανικά και αξίες, αλλά και να εφοδιάσει, τα παιδιά, με όλα αυτά τα χρήσιμα στοιχεία που θα χρειασθούν στην μετά σχολείου εποχή. Σαν ένας καμβάς, σαν ένα κομμάτι ξύλο ή μάρμαρο που περιμένουν τον καλλιτέχνη να τους δώσει χρώμα και σχήμα, η νέα γενιά επαφίεται στα χέρια του εκπαιδευτικού, προκειμένου να την εμποτίσει με νοήματα και αναπαραστάσεις, συνθέτοντας τον χαρακτήρα σαν ψηφιδωτό. Ένα ψηφιδωτό το οποίο διαφέρει στο κάθε παιδί, γι’ αυτό και ο εκπαιδευτικός οφείλει να λαμβάνει υπόψιν του τις εκάστοτε ιδιαιτερότητες, ώστε να επιτυγχάνει τον ιερό σκοπό του, την τηρουμένων των αναλογιών καλλιέργεια του κάθε παιδιού, την απόλυτη ισορροπία του τελικού αποτελέσματος.
Η εκπαίδευση δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, είναι τέχνη.
✍️ Αλεξάκη Σοφία, Φιλόλογος
Ένας άνθρωπος νέος και δροσερός στην ψυχή, που όχι ως απλός μεταδότης επιφανειακών γνώσεων αλλά ως επαγγελματίας που θα πλάσει την ψυχή και θα διαμορφώσει τη νεανική προσωπικότητα, το ήθος. Αυτός ο άνθρωπος ασκεί έργο γνήσια παιδευτικό. Απ΄ τη φιγούρα του δασκάλου αναμένουμε τη γεμάτη, τη μεστή προσωπικότητα που θα καλλιεργήσει τον νέο πνευματικά και θα τον ωθήσει να ξεπεράσει το δικό του παράδειγμα. Άλλωστε, επιτυχημένος είναι αυτός που διαμόρφωσε έτσι τον μαθητή του, ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια αλλά να τον μνημονεύει ως μια απ΄ τις πυξίδες στο διάβα της ζωής του.
Μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης των αξιών, με τη φυσιογνωμία του δασκάλου και γενικότερα της εκπαίδευσης να ξεθωριάζουν, ο δάσκαλος από απλός διεκπεραιωτής γίνεται δημιουργός. Δημιουργεί τους νέους φίλεργους θηρευτές της γνήσιας παιδείας σε πείσμα των σύγχρονων παραπλανητικών προτύπων, που ίσως πια θολώνουν το άδολο βλέμμα των νέων μας.
✍️ Παπαδοπούλου Γιώτα, Φιλόλογος
Στο αναταραγμένο, αντιφατικό και ρευστό σημερινό κόσμο ο ρόλος του δασκάλου είναι καίριος. Όχι τόσο για τις γνώσεις που θα μεταδώσει στο μαθητή αλλά για κάτι ουσιαστικότερο και σημαντικότερο. Σε τούτη την εποχή της καθολικής ρευστοποίησης ο μαθητής γεμάτος πάθος για τη ζωή και αναπάντητα ερωτήματα, ψάχνει να βρει στο δάσκαλό του έναν οδηγό ζωής που θα του διδάξει τρόπους, κανόνες, θα του μεταδώσει πείρα ζωής για το πώς να χαράξει τη δική του πορεία ζωής. Κι ο δάσκαλος αυτό που οφείλει να μεταδώσει στο σημερινό νέο είναι η αγάπη στον άνθρωπο που βρίσκεται μέσα του. Να τον διδάξει, να τον συμμορφώνει τη ζωή του, όχι με αυτό που γίνεται στον κόσμο αλλά με αυτό που πρέπει και κυρίως με αυτό που ο ίδιος θέλει για τη ζωή του. Τίποτα λιγότερο από αυτό που ο ίδιος ονειρεύεται και επιθυμεί. Να γυρεύει επίσης να δει στο διπλανό του το καλό που κρύβει η ψυχή του. Έτσι θα καταφέρει περήφανος και ευγνώμων για τη σοφία της ζωής που του μετέδωσε ο δάσκαλός του να κυβερνήσει ο ίδιος τη ζωή του κι όχι να αφήσει να τον κυβερνήσει εκείνη.-
