Γράφει ο Τρύφωνας Ντάλης δάσκαλος της ΣΤ΄ Δημοτικού:
«Νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ». Το γνωστό σε όλους μας αυτό ρητό δεν αποτελεί κληροδότημα των αρχαίων Ελλήνων – όπως πολλοί θεωρούν – αλλά προέρχεται από τον σατιρικό ποιητή Ιούνιο Ιουβενάλη, στο έργο του οποίου «Σάτιρες» μνημονεύεται η φράση «Οrandum est ut sit mens sana in corpore sano», μετάφραση του οποίου είναι το παραπάνω.
Ο ποιητής, σύμφωνα με μελετητές, «στηλιτεύει την αδυναμία του ανθρώπου να ξεχωρίσει το σωστό και πολλές φορές προσεύχεται στους θεούς, ζητώντας υλικά αγαθά, δόξα, και πολιτική ισχύ, που δεν τον οδηγούν τελικά στην ευτυχία. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζητούν με προσευχές από τους θεούς παρά να τους χαρίζουν ένα υγιές μυαλό και ένα υγιές σώμα». Και αυτό γιατί οι αρχαίοι υποστήριζαν ότι η άθληση προάγει τη σωματική και τη ψυχική υγεία και, όπως και να’ χει, είτε ελληνικά είτε λατινικά είναι πραγματικότητα το γεγονός πως τα οφέλη της άθλησης είναι πολυάριθμα. Το ίδιο ισχύει και κατά την παιδική ηλικία.
Η άθληση προσφέρει σημαντικά οφέλη στο παιδί σε όλους τους τομείς. Σωματικά, συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προλαμβάνει την παχυσαρκία και τα καρδιοαγγειακά νοσήματα. Ψυχικά, επιδρά θετικά στην προσωπικότητα του παιδιού, αφού του διδάσκει την αυτοπειθαρχία, την ομαδικότητα, το θεμιτό ανταγωνισμό και αλτρουισμό, του ενισχύει το αίσθημα της άμιλλας και της συνεργασίας, καταπολεμά το άγχος. Ένα άλλο σημαντικό όφελος που προσφέρει η άθληση στη ζωή του παιδιού είναι ότι του δίνεται η ευκαιρία να εκτονώσει την ενεργητικότητα του από το επιβαρημένο καθημερινό πρόγραμμα. Οι ελάχιστες ώρες αυτές εβδομαδιαίως αποτελούν στιγμές χαλάρωσης, χαράς και διασκέδασης για το παιδί.
Ωστόσο οι γονείς θα πρέπει να συνδράμουν σε όλα τα παραπάνω με τον δικό τους τρόπο, τονίζοντας στο παιδί πως όταν αθλούμαστε, μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο την ήττα και τη νίκη, να αναγνωρίζουμε το προσωπικό μας λάθος και να δημιουργούμε θετική εικόνα για τον εαυτό μας. Αντίθετα, όταν ο αθλητισμός χάσει την πρωταρχική του αξία, αυτή της χαράς και της ευεξίας και μετατραπεί σε κυνήγι της δόξας, του πρωταθλητισμού, της κοινωνικής καταξίωσης και του οικονομικού κέρδους, οδηγεί σε σωματική και ψυχική καταπόνηση του οργανισμού. Και όταν συμβαίνει αυτό, το παιδί αποκτά το μόνιμο άγχος της τέλειας επίδοσης, το οποίο συνοδεύεται από το φόβο της αποτυχίας. Αυτό το χρόνιο άγχος έχει επιπτώσεις στη σωματική και στη ψυχική του υγεία, διότι μεταφέρεται σε όλες τις ενασχολήσεις και τις υποχρεώσεις του. Υιοθετεί έναν τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων, ο οποίος στοχεύει και μόνο στην επιτυχία, φοβούμενο τις αρνητικές επιπτώσεις της ήττας και της απογοήτευσης αλλά και αρνούμενο οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Εν κατακλείδι, ο ρόλος του αθλητισμού στη ζωή του παιδιού είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ας μάθουμε στα παιδιά μας και τις δύο όψεις του νομίσματος, την ευχαρίστηση και τη χαρά από τη νίκη αλλά και την έννοια της ήττας και την προσπάθεια για αυτοβελτίωση μέσα από αυτή με βασικό – πάντοτε – γνώμονα την ευκαιρία και τη δυνατότητα το παιδί να ξεδιπλώσει τα δικά του μοναδικά χαρίσματα.
