Γράφει η Σοφία Παινέση δασκάλα της Γ’ Δημοτικού:
Πριν από πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη ερευνητών και ψυχολόγων, ότι η φαντασία και η δημιουργικότητα αποτελούν «ειδικά» προσόντα, ορισμένων ανθρώπων. Με το πέρασμα των χρόνων όμως, η κρατούσα αντίληψη ανατράπηκε και οι εκάστοτε έρευνες επικεντρώθηκαν στην ανάδειξη και καλλιέργεια των δημιουργικών δυνάμεων που διαθέτει το κάθε άτομο. Τη δημιουργικότητα μπορούμε όλοι να την «αισθανθούμε» και να τη «διδαχτούμε» στο σωστό περιβάλλον και με το σωστό είδος καθοδήγησης.
“Δημιουργική σκέψη είναι η ικανότητα του ανθρώπινου νου να αναζητεί και να βρίσκει πολλές πρωτότυπες – καινοτόμες εναλλακτικές, για την επίλυση των διαφόρων προβλημάτων, ιδέες – λύσεις”, Παρασκευόπουλος 2004.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα, όπως είναι αυτός που ζούμε σήμερα, τα παιδιά θα βρεθούν αντιμέτωπα με μεγάλες προκλήσεις. Εδώ λοιπόν, θα χρειαστούν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους για να ανταπεξέλθουν. Κατά πόσο όμως τα σημερινά παιδιά αν αναλογιστούμε τον κατακλυσμό που δέχονται από την τεχνολογία, έχουν την ευκαιρία να καλλιεργήσουν τη φαντασία και τη δημιουργική τους σκέψη; Όλοι γεννιόμαστε με ένα τεράστιο δυναμικό φαντασίας και δημιουργικότητας και ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του δυναμικού δεν θα πρέπει να καταστέλλεται.
Σύμφωνα με τον γνωστό δάσκαλο και συγγραφέα Τζιάνι Ροντάρι (1985), η δημιουργικότητα έχει την ικανότητα να σπάει συνεχώς τα σχήματα της εμπειρίας. Δημιουργικό είναι το μυαλό που πάντα δουλεύει, που πάντα ρωτάει, που ανακαλύπτει προβλήματα εκεί όπου οι άλλοι βρίσκουν ικανοποιητικές απαντήσεις. Είναι αυτό που διαθέτει κρίση αυτόνομη και ανεξάρτητη, χωρίς να εμποδίζεται από κομφορμισμούς.
“Στάσου και κοίταξε τον κόσμο. Διάλεξε τη δική σου θέαση κάθε φορά…Τον κόσμο μπορείς να τον κοιτάξεις από το ύψος ενός ανθρώπου αλλά και από εκείνο ενός σύννεφου. Στην πραγματικότητα, μπορείς να μπεις από την κεντρική πόρτα ή να χωθείς -είναι πιο διασκεδαστικό- από ένα παραθυράκι”, Τζιάνι Ροντάρι.
Η φαντασία και η δημιουργικότητα δεν θα πρέπει να γίνουν το “αποπαίδι της εκπαίδευσης!”. Τρόποι ανάπτυξής τους στα παιδιά μπορεί να είναι, η ενίσχυση της υπομονής και της επιμονής, η συνεργασία, ο αναστοχασμός, η αξιοποίηση του απρόσμενου, η ελευθερία έκφρασης νέων ιδεών. Αυτό τελικά που έχει σημασία πάνω απ’ όλα είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής και ασφάλειας, μαθαίνοντάς τα, να αντλούν όσο μπορούν περισσότερα στοιχεία από τη σχέση τους μαζί μας και από το περιβάλλον τους.
Ο μόνος τρόπος για να έχει ο άνθρωπος πρόσβαση στον ανώτερο πνευματικό κόσμο είναι δια μέσου της χρήσης, της ανάπτυξης και του ελέγχου της δημιουργικής φαντασίας. Μόνο έτσι θα γεννηθεί μέσα μας ο αληθινός μας εαυτός, το λεγόμενο Δημιουργικό Εγώ.
“Η λογική θα σε πάει από το Α στο Ω. Η φαντασία θα σε πάει παντού!”
Albert Einstein
