Στις αρχές του 2021, με την ψυχολογική κούραση από τον εγκλεισμό και όλες τις βίαιες αλλαγές που έχει επιφέρει η πανδημία στην καθημερινότητά μας να αγγίζει το κόκκινο, η Φωτεινή Ραβάνη κυκλοφορεί το πρώτο της παιδικό βιβλίο “Αν έκλεινες τα μάτια τι θα σκεφτόσουν;” δίνοντας ανεπιτήδευτα μία διέξοδο δημιουργικής διαφυγής σε μικρούς και μεγάλους.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου που εορτάζεται στις 2 Απριλίου, το Homo educandus Αγωγή με μεγάλη χαρά φιλοξένησε διαδικτυακά την Κορίνθια επιστήμονα και συγγραφέα κα Ραβάνη δίνοντας την ευκαιρία στους μαθητές της Β’ και Γ’ Δημοτικού να συζητήσουν μαζί της για την ιστορία και τα μηνύματα του βιβλίου της. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν ανακαλύπτοντας πόση δύναμη κρύβει η φαντασία τους ενώ η κα Ραβάνη ακούραστα απαντούσε σε κάθε απορία και προβληματισμό τους.
Στο παρασκήνιο αυτής της εκδήλωσης, δόθηκε και σε εμάς με τη σειρά μας, έχοντας διαβάσει το βιβλίο, να θέσουμε κάποια ερωτήματα στη συγγραφέα. Να λοιπόν, τι μας απάντησε η κα Ραβάνη.
Αλήθεια, πόσο πιο καθαρά μπορείς να δεις με τα μάτια κλειστά
Με τα μάτια κλειστά απομονώνεις την οπτική επαφή που έχεις με τα αντικείμενα και με το χώρο τριγύρω σου. Απομονώνεις δηλαδή αυτά που ορίζουν την πραγματικότητα που βλέπουν τα δικά σου μάτια εκείνη τη στιγμή, διαμορφώνοντας την με σκέψεις, με συναισθήματα, με λογική, με φαντασία που εσύ καθορίζεις. Κατά βάση εξωτερικεύεις κάτι που κρύβεις μέσα σου. Ψάχνεις δηλαδή τον εαυτό σου. Δεν είναι λοιπόν ένας μηχανισμός να τον δεις πολύ καθαρά, με κλειστά μάτια;
Σε τι μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά ή ενδεχομένως και τους μεγαλύτερους;
Θα έλεγα ότι το να κλείνεις τα μάτια αποτελεί έναν τρόπο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Να φέρεις στην επιφάνεια του πτυχές που ίσως και να ήταν άγνωστες πριν. Όταν κλείνουμε τα μάτια πολλές φορές τοποθετούμε τον εαυτό μας στο χωροχρόνο που εμείς διαμορφώνουμε και του δίνουμε εσωτερική φωνή για να μπορέσει να μας μιλήσει. Δίνουμε συνήθως αφορμή στον εαυτό μας δηλαδή να αναρωτηθεί περισσότερο, να σκεφτεί ακόμα περισσότερο, να εξασκήσει τη φαντασία του. Η οποία και σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο προνόμιο των παιδιών.
Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχεις δει εσύ με κλειστά μάτια;
Τον εαυτό μου ως παιδί. Να τοποθετώ τον εαυτό μου δηλαδή στην παιδική του ηλικία. Ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια εκείνης της εποχής μου καλλιεργεί ακόμα περισσότερο, τη φαντασία μου και τη δημιουργικότητα μου. Κάποιες φορές με κάνει πιο απλοϊκή που σε πολλές περιστάσεις είναι και το ζητούμενο.
Ως μαμά, πόσο συχνά διαβάζεις στα παιδιά σου και τι είναι αυτό που τους αρέσει περισσότερο;
Διαβάζουμε πολύ συχνά βιβλία. Θα έλεγα σχεδόν καθημερινά έστω και για λίγα μόνο λεπτά. Τα παιδιά προσπαθούν κάθε φορά να τοποθετήσουν τον εαυτό τους μέσα στο βιβλίο, να γίνουν μέρος του βιβλίου δηλαδή. Να βρουν έστω ένα κοινό σημείο τομής με κάποιον ήρωά του.
Λίγα λόγια για την Φωτεινή Ραβάνη
Η Φωτεινή Ραβάνη γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1982. Είναι κάτοχος πτυχίου Επιστήμης των Υλικών καθώς και μεταπτυχιακού διπλώματος στην Επιστήμη και Τεχνολογία Πολυμερών από το Πανεπιστήμιο Πατρών. Το 2013 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών. Ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια εργάστηκε στην Ελβετία και στο Paul Scherrer Institute (PSI), που ανήκει στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης (ETH) και στη Σουηδία στο Synchrotron Radiation Research, Department of Physics- Lund University, καθώς και στο Swedish National Laboratory MAX IV. Από το 2017 είναι συν-ιδρύτρια ενός αναλυτικού εργαστηρίου με έδρα την Κόρινθο. Με τη συγγραφή κειμένων ασχολήθηκε πρώτη φορά το 2020,οπότε και συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Μέρες Γιορτής σε Καραντίνα» (Εκδόσεις Υδροπλάνο), με το διήγημα «Οι δυο πασχαλιές». Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών.
