Ο δάσκαλος της Ε΄ Δημοτικού Ιωάννης Παπακωνσταντίνου γράφει:
H μελέτη της ιστορικής εξέλιξης των Μαθηματικών έχει αναγνωρισθεί ως εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για την αποτελεσματικότερη διδασκαλία και καλύτερη κατανόηση των αφηρημένων μαθηματικών εννοιών από τους μαθητές.
Όμως, η εξέλιξη των Μαθηματικών δεν είναι γραμμική ούτε συνεχής, αντιθέτως παρουσιάζει κρίσιμα γεγονότα και ανακαλύψεις καθοριστικές για την ανάπτυξή της. Συνεπώς, ως εκπαιδευτικοί πρέπει να εστιάζουμε στις κρίσιμες αυτές ανακαλύψεις, ώστε να ερμηνευθούν μέσα από αυτές οι σύγχρονες κατακτήσεις της μαθηματικής επιστήμης.
Η ενσωμάτωση της Ιστορίας των Μαθηματικών στη διδασκαλία των Μαθηματικών συντελεί στην «απομυθοποίηση» της μαθηματικής επιστήμης, βοηθώντας τους μαθητές να συνειδητοποιήσουν ότι τα Μαθηματικά δεν είναι ένα είδος «ακατάληπτης μαγείας», αλλά μια ανθρώπινη δημιουργία για την κάλυψη πρακτικών αναγκών. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τις μαθηματικές έννοιες και τις μεθόδους με τις οποίες ασχολούνται, συνειδητοποιώντας την αξία των σύγχρονων τεχνικών και διαδικασιών.
Επιπλέον, οι μαθητές εμπλέκονται σε καταστάσεις έρευνας και προβληματισμού σχετικά με ένα μαθηματικό θέμα είτε ένα πραγματικό πρόβλημα, διευκολύνοντάς τους να μεταστρέψουν τις υπάρχουσες απόψεις τους για τη μαθηματική δραστηριότητα, καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να νιώσουν ότι οι δυσκολίες και τα προβλήματα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο στη διαδικασία κατασκευής της καινούριας γνώσης. Άλλωστε σύμφωνα με τον Freudenthal, η αρχή της Επανακάλυψης είναι σημαντική για την κατανόηση των Μαθηματικών, γιατί αξιοποιεί την Ιστορία στη διδασκαλία και μάθηση των Μαθηματικών. Στην ουσία πρόκειται για τη Σωκρατική μέθοδο, μόνο που ο ρόλος του μαθητή είναι καθοριστικός στην ανακάλυψη και κατανόηση των μαθηματικών εννοιών.
Όλα αυτά συμβάλλουν σε μια πολυπρισματική προσέγγιση της διδασκαλίας των Μαθηματικών τονίζοντας τον καθοριστικό τους ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
«Όσο ο άνθρωπος παραμένει κοινωνικό ον, δεν μπορεί να αποστερηθεί την ευχαρίστηση που δίνει η παρόρμηση να μοιράζεται με τους άλλους όλα όσα έχει μάθει, να μεταδίδει στους άλλους τις ιδέες και τις εντυπώσεις που κοχλάζουν μέσα στο μυαλό του, χωρίς να αφήσει την ηθική του φύση να ατροφήσει ή να αποστεωθεί, και τις ασφαλέστερες πηγές του μελλοντικού του πνευματικού ανεφοδιασμού να στερέψουν».
James Joseph Sylvester
Πηγή: Βασικές έννοιες της Γεωμετρίας.
Δημήτρης Κοντογιάννης, Βαγγέλης Τζιαχρήστος.
