Υπήρξε ο δημιουργός που τη δεκαετία του 1920 χρησιμοποίησε τον ηλεκτρισμό ως αφετηρία της καλλιτεχνικής του έμπνευσης. Ο Μαν Ρέι, ηγετική φυσιογνωμία στην εικονογραφία του σουρεαλισμού, ήταν εκείνος που ξάφνιασε με τους νεωτερισμούς στις φωτογραφίες του. «Προσπαθούσα να κάνω με τη φωτογραφία αυτό που έκαναν οι ζωγράφοι, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούσα φως και χημικά προϊόντα αντί για χρώματα, κι αυτό δίχως τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής» εξηγούσε για την τεχνική του.
Για τις λεγόμενες «ρεϊγραφίες» (rayographies), δηλαδή, φωτογραφίες που παράγονται τοποθετώντας αντικείμενα πάνω σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια και στη συνέχεια με έκθεσή τους σε φως. Και ύστερα ήρθαν στη ζωή του οι γυναίκες. Η συγγραφέας Γερτρούδη Στάιν, η συλλέκτρια Πέγκι Γκούγκενχαϊμ, η ηγερία των μποέμ του Παρισιού Κικί ντε Μονπαρνάς, η ερωμένη του και φωτογράφος Λι Μίλερ, η μεγάλη πρωταγωνίστρια της γαλλικής μόδας Κοκό Σανέλ, οι σταρ της μεγάλης οθόνης Αβα Γκάρντνερ και Κατρίν Ντενέβ.
Αυτές τις θρυλικές γυναικείες μορφές θα αναδείξει η έκθεση «Man Ray: τα πρόσωπα της γυναίκας» που οργανώνει το Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Χώρα της Ανδρου. Παράλληλα θα αποκαλύψει πτυχές του πολύπλευρου έργου του ντανταϊστή και στη συνέχεια σουρεαλιστή καλλιτέχνη, ο οποίος αναζήτησε τα ίχνη της γυναικείας ύπαρξης σε ανώνυμες ή καταξιωμένες γυναίκες, σε μούσες ή ερωμένες, ακόμη και σε γυναικείες μορφές βγαλμένες από τη φαντασία των καλλιτεχνικών του πειραματισμών.
Οι 150 φωτογραφίες, τα ζωγραφικά έργα, τα χαρακτικά, τα σχέδια, τα γλυπτά και τα ready – mades που φιλοξενεί η έκθεση καλύπτουν τη δημιουργική του περίοδο από το 1912 έως το 1971. Αφηγούνται, λοιπόν, την πορεία του Εμάνουελ Ραντνίτσκι (το αμερικανικό όνομα του Ρέι), ο οποίος το 1912 ανακαλύπτει στην γκαλερί 291 της Νέας Υόρκης τους καλλιτέχνες της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας. Εναν χρόνο αργότερα εντυπωσιάζεται στην έκθεση του Αρμορι Σόου από τα προκλητικά έργα των Μαρσέλ Ντισάν και Φράνσις Πικάμπια, σε βαθμό που επιδιώκει να τους συναντήσει και να γίνει φίλος τους. Το 1921 εγκαταλείπει την Αμερική για το Παρίσι και μοιράζεται τις ιδέες των ντανταϊστών. Η φωτογραφία του γύρω από τη «συνάντηση της ραπτομηχανής με μία ομπρέλα» (μια εικόνα – δήλωση για την έννοια της ομορφιάς) γίνεται το 1924 εξώφυλλο στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Σουρεαλιστική Επανάσταση».
Το 1925 συμμετέχει μαζί με τους Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό, Πάμπλο Πικάσο και Ζαν Αρπ στην πρώτη έκθεση των σουρεαλιστών στο Παρίσι και τη δεκαετία του 1930 μαζί με τη βοηθό του Λι Μίλερ βελτιώνει τη μέθοδο solarization – το κάψιμο δηλαδή του αρνητικού φιλμ στον σκοτεινό θάλαμο εμφάνισης από το υπερβολικό φως. Από εκείνη την εποχή ο Μαν Ρέι αποτύπωνε τις πιο ποιητικές και ατμοσφαιρικές στιγμές πάνω στα καλλιτεχνικά του πορτρέτα. Ο φίλος του Αντρέ Μπρετόν θα υπογραμμίσει για τη δουλειά του πως «υπήρξε από τους λίγους που κατάφεραν να αναδείξουν με την τέχνη του φακού μια ανέκδοτη θεματολογία η οποία χωρίς να αφήνει κανέναν αδιάφορο, συναρπάζει, εκπλήσσει, αιφνιδιάζει».
Απόκομμα από το περιοδικό Φωτογραφία 1986 
Info
«Man Ray: τα πρόσωπα της γυναίκας», από 28 Ιουνίου έως 27 Σεπτεμβρίου. Ο συνοδευτικός κατάλογος της έκθεσης θα εκδοθεί από τη Μικρή Άρκτο.
Πηγή: tanea.gr
