Τα lockdowns εξαιτίας του Covid δεν έλυσαν το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης αλλά δημιούργησαν ένα φυσικό πείραμα για επιστημονική μελέτη
Η πανδημία COVID-19 δεν ήταν απλώς ένα σοκ για το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Ήταν επίσης ένα σοκ για το σύστημα της Γης, αλλάζοντας δραματικά την ποιότητα του αέρα σε πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Καθώς χώρες σε όλο τον κόσμο αγωνίστηκαν να συγκρατήσουν την ασθένεια, επέβαλαν προσωρινές διακοπές λειτουργίας (lockdowns). Οι επιστήμονες εξετάζουν τα δεδομένα που συλλέγονται μέσω δορυφόρου σε πραγματικό χρόνο για να καταλάβουν τι μπορεί να μας πει αυτή η παύση στις ανθρώπινες δραστηριότητες για το «ατμοσφαιρικό κοκτέιλ» που προκαλεί ρύπανση στην πόλη. Μεγάλο μέρος αυτών των προκαταρκτικών δεδομένων κοινοποιήθηκε στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης τον Δεκέμβριο.
Ήταν ήδη γνωστό ότι οι δραστηριότητες των λαών περιορίστηκαν αρκετά ώστε να οδηγήσουν σε δραματική μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου τον Απρίλιο του 2020, καθώς και μείωση των σεισμικών θορύβων που παράγονται από τον άνθρωπο. Ωστόσο, αυτή η ήσυχη περίοδος δεν κράτησε πολύ και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα άρχισαν σταδιακά να αυξάνονται και πάλι μέχρι το καλοκαίρι. Τον Απρίλιο του 2020 σημειώθηκε μείωση περίπου 17% στις παγκόσμιες μηνιαίες εκπομπές CO2 από ορυκτά καύσιμα, αλλά μέχρι το τέλος του έτους, οι ετήσιες εκπομπές CO2 για τον κόσμο ήταν μόλις 7% χαμηλότερες από ό, τι το 2019. Αυτή η μείωση ήταν πολύ σύντομη, σε σύγκριση με τις εκατοντάδες ετών που το αέριο παραμείνει στην ατμόσφαιρα της Γης και επηρεάζει το ατμοσφαιρικό επίπεδο CO2 του πλανήτη.
Αλλά εκτός από τη σύντομη μείωση των εκπομπών αερίων θέρμανσης του κλίματος, αυτή η απότομη διακοπή σε πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες – ιδιαίτερα στην κυκλοφορία των μετακινήσεων – δημιούργησε επίσης ένα άνευ προηγουμένου πείραμα για τους επιστήμονες να εξετάσουν την περίπλοκη χημεία των ατμοσφαιρικών ρύπων στις πόλεις. Αλλάζοντας το συνηθισμένο μείγμα ρύπων που αιωρείται πάνω από τις πόλεις, οι διακοπές ενδέχεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα μια άλλη μακροχρόνια δυστυχία για την ανθρώπινη υγεία: κακή ποιότητα αέρα σε πολλές πόλεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι «χρυσώνουμε» την πανδημία, λέει η Τζέσικα Γκίλμαν, χημικός τροπόσφαιρας της National Oceanic και Atmospheric Administrator στο Κολοράντο των ΗΠΑ. “Η δυστυχία δεν είναι λύση στις παγκόσμιες περιβαλλοντικές μας προκλήσεις.”
Αλλά τώρα υπάρχει πληθώρα δεδομένων από πόλεις σε όλο τον κόσμο σχετικά με το πώς η πανδημία άλλαξε τις περιφερειακές ή τοπικές συγκεντρώσεις των προδρόμων του όζοντος, ένα βασικό συστατικό της αιθαλομίχλης. Αυτοί οι πρόδρομοι περιλαμβάνουν οξείδια του αζώτου και πτητικές οργανικές ενώσεις – που παράγονται τόσο από την κυκλοφορία – όσο και μεθάνιο, που παράγονται από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Με τους δορυφόρους, οι επιστήμονες μπορούν επίσης να αξιολογήσουν πώς άλλαξαν τα επίπεδα αυτών των ρύπων σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, η οικοδόμηση μιας παγκόσμιας εικόνας της αλλαγμένης ρύπανσης της πόλης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι ο αντίκτυπος της πανδημίας στα επίπεδα διαφόρων ρύπων ήταν εξαιρετικά περιφερειακός, επηρεασμένος από τις διαφορές στον άνεμο και τη βροχή καθώς και από τις φωτοχημικές αλληλεπιδράσεις με το φως του ήλιου – η ένταση των οποίων αλλάζει επίσης με την εποχή. Αυτή η έντονη ποικιλία περιφερειακών επιπτώσεων ήταν εμφανής, για παράδειγμα, στα διαφορετικά επίπεδα μετά το πανδημικό όζον στο Ντένβερ και τη Νέα Υόρκη. Τα αέρια οξειδίου του αζώτου που παράγονται από την κυκλοφορία είναι ένας ισχυρός πρόδρομος για τα αυξημένα επίπεδα όζοντος των πόλεων, τα οποία μπορούν να βλάψουν τους πνεύμονες και να προκαλέσουν αναπνευστικές παθήσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες σημείωσαν πρόοδο για τη μείωση αυτών των αερίων τις τελευταίες δεκαετίες – αλλά δεν έχει σημειωθεί αντίστοιχη πτώση των επιπέδων του όζοντος, ανέφερε ο Dan Jaffe, περιβαλλοντικός χημικός στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον Μπούτελ στη συνάντηση στις 9 Δεκεμβρίου.Οι τερματισμοί έδωσαν στους ερευνητές κάποια εξήγηση, λέει ο Jaffe. Από τις 15 Μαρτίου έως τις 23 Ιουλίου, η Νέα Υόρκη σημείωσε μείωση 21% στο διοξείδιο του αζώτου, ένα από τα διάφορα αέρια οξειδίου του αζώτου, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2019. Αν και οι διακοπές λειτουργίας ήταν πιο αυστηρές κατά τους ανοιξιάτικους μήνες, αποδείχθηκε ότι οι μειώσεις του διοξειδίου του αζώτου το καλοκαίρι συνδέονταν περισσότερο με την αλλαγή της πόλης στα επίπεδα του όζοντος, διαπίστωσαν οι ερευνητές. «Βλέπουμε πολύ ισχυρή μείωση του όζοντος το καλοκαίρι φέτος», δήλωσε η Jaffe στη συνάντηση, επικαλούμενη μη δημοσιευμένα δεδομένα. Αυτό συμβαίνει γιατί τους καλοκαιρινούς μήνες, η θερμότητα και το φως του ήλιου αντιδρούν με τα πρόδρομα αέρια στην ατμόσφαιρα, όπως το διοξείδιο του αζώτου, δημιουργώντας ένα τοξικό κοκτέιλ.
Η μελέτη αυτής της έρευνας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε ένα μη πανδημικό έτος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι κανονισμοί για τα οξείδια του αζώτου πρέπει να επικεντρώνονται πιο έντονα στο καλοκαίρι, λέει ο Jaffe. “Είναι πραγματικά καλή απόδειξη ότι οι μειώσεις NOx που επεκτείνονται έως τον Ιούλιο του 2020 είχαν σημαντικό αντίκτυπο.” Στο Ντένβερ, ωστόσο, το όζον δεν έπεσε τόσο σταθερά – πιθανώς επειδή οι πυρκαγιές άρχισαν να μαίνονται σε όλη τη Δύση των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Οι πυρκαγιές παράγουν οξείδια του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα και λεπτά σωματίδια που μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην αύξηση του όζοντος στο επίπεδο του εδάφους. «Υπάρχουν διαφορετικά μοτίβα σε διαφορετικές πόλεις», λέει ο Jaffe. “Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να επιλυθούν και πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.”
Οπλισμένοι με πληθώρα νέων δεδομένων από το 2020, οι επιστήμονες ελπίζουν να μπορέσουν να σημειώσουν πρόοδο.
Με πληροφορίες από το sciencenews.org
